Hoog-Keesje (worden) naar de afleerschool gestuurd.
De afleerschool (liggen) aan de andere kant van het stadje.
Het (zijn) een gebouw in de kleur van grijze wolken.
Op het plein er voor (klinken) het gejoel van spelende kinderen.
IJzeren jongetjes (rennen) klik-klak over de tegels.
De jongetjes (slaan) elkaar kletterend op het hoofd.
Ze (rollen) rammelend over de grond.
Porceleinen meisjes (staan) trillend tegen de muur.
Ze (blijven) zo ver mogelijk van de ijzeren jongetjes vandaan.
Hoog-Keesje (worden) door de man Blokker naar juffrouw Katrien gebracht.
Hij (moeten) alles afleren.
Juffrouw Katrien (zijn) heel mager en bijna doorzichtig.
Er (lopen) een barst over haar wang.
Twee van haar vingers (zitten) vastgelijmd.
Juffrouw Katrien (proberen) Hoog-Keesje alles af te leren.
Daarom (heten) de school ook een afleerschool.
De ijzeren jongetjes en de porceleinen meisjes (kijken) naar het vreemde jongetje.
De juffrouw (vertellen) dat Hoog-Keesje van vlees (zijn) gemaakt.
Hoog-Keesje (proberen) de kinderen te vertellen van het leven in zijn wereld.
De kinderen (begrijpen) hem echter niet.
Dan (moeten) Keesje een aantal vragen van de juffrouw beantwoorden.
Hij (mogen) geen goede antwoorden zeggen.
Maar hij (kunnen) het niet laten.
Een ijzeren jongetje (lachen) om de antwoorden van Hoog-Keesje.
Hij (worden) voor straf tegen de grote magneet gezet.
Een porceleinen meisje (vinden) de juffrouw niet eerlijk.
Ze (schelden) de juffrouw uit voor een gemeen wijf.
Juffrouw Katrien (stoppen) het porceleinen meisje met haar hoofd in een hete oven.
Het ijzeren jongetje aan de magneet (geven) de juffrouw een klap.
De elleboog van de juf (gaan) aan scherven.
Zij (laten) de kinderen de scherven oprapen.
De arm (worden) weer in elkaar gelijmd.
Hoog-Keesje (vinden) het maar een vreemde wereld.

(Uit: Paul Biegel - Het eiland daarginds)